زندگی مثل طی کردن مسیر یک کوه تا رسیدن به قله هستش
اول راه پاهات درد می گیره نفست به شماره می افته ولی وقت دو پیچ اول رو طی کردی دیگه احساس انرژی می کنی و طی طریق باست راحت تر هستش
و لی وقتی به اواخر راه ه می رسی و قله رو تو نگاهت میبینی فکر می کنی به آخرش رسیدی و تموم شد ولی غافل از اینکه حالا هنوز مونده به قله برسی و اتفا قا طی کردن این مرحله آخر هم سخته


می گه مقاومت کن و بجنگ جالبه حرفای خودمو به خودم می گه ولی منم دارم یواش یواش می شم کوه یخ